In Shoplifters wonen Nobuyo en haar man Osamu opeengepakt maar gelukkig ergens aan de rand van Tokio met hun jonge zoon Shota, Nobuyo’s jongere zusje Aki en oma Hatsue. Overleven doen ze van oma’s karige pensioentje en van het grut dat ze met winkeldiefstal binnenhalen. Zo kabbelen dingen al een tijdje voort, proef je aan de vertrouwde manier waarop iedereen met elkaar omgaat. Hier leven vijf mensen op een paar vierkante meter, niet alleen aan de rand van Tokio maar ook een beetje aan de rand van de samenleving, maar ze zijn gelukkig, ook al hebben ze het niet breed. Het kan ook anders, blijkt als Osamu en Shota op een avond de kleine Juri op straat vinden, een meisje dat is weggelopen bij haar ouders. Ze zegt niks. Ze hoeft ook niks te zeggen, haar littekens zeggen genoeg. Vanaf dat moment raakt alles aan het wankelen.

Shoplifters is een scherp geschreven, delicaat verfilmd, prachtig emotioneel geheel dat een misschien ongemakkelijke, maar cruciale vraag stelt over de meest intieme van onze verhoudingen. Met Shoplifters maakt regisseur Hirokazu Koreeda een familiedrama in de meest eerlijke zin van het woord. Ideeën van thuis en warme bloedbanden worden niet verondersteld, maar bevraagd. Is het niet beter om de mensen die het dichtste bij ons staan zelf uit te kiezen? En kun je de liefde tussen ouder en kind eigenlijk wel dwingen wanneer ze er helemaal niet is?